Obłoki iryzujące są podobne do chmur Cirrus lub Altostratus lenticularis. Wykazują bardzo znaczną iryzację, podobnie jak masa perłowa. Najbardziej lśniące barwy są obserwowane wówczas, gdy tarcza słoneczna znajduje się kilka stopni poniżej horyzontu.

Fizyczna budowa obłoków iryzujących jest dotychczas nieznana. Przypuszcza się, że mogą się one składać z drobniutkich kropelek wody lub kulistych cząstek lodu.

Są one rzadkim zjawiskiem. Były obserwowane głównie w Szkocji i Skandynawii, ale również donoszono o ich pojawianiu się we Francji i na Alasce. Pomiary wykazały, że obłoki iryzujące obserwowane nad południową Norwegią występowały na wysokościach od 21 do 30 km.

Nocne obłoki świecące

Nocne obłoki świecące są podobne do cienkiej chmury Cirrus. Zwykle mają barwę niebieskawą lub srebrzystą, a czasami pomarańczową do czerwonej; dzięki temu odcinają się na tle ciemnego nocnego nieba.

Fizyczna budowa nocnych obłoków świecących jest dotychczas nieznana, ale przypuszcza się, że składają się one z bardzo drobnego pyłu kosmicznego.

Nocne obłoki świecące obserwowano bardzo rzadko, w północnej części strefy umiarkowanych szerokości geograficznych półkuli północnej i tylko w okresie letnim, gdy słońce znajdowało się 5 do 13 stopni poniżej horyzontu. Pomiary wykazały, że wysokości ich występowania są 75 do 90 km.

Smugi kondensacyjne

Smugi kondensacyjne to chmury, które powstają za samolotem, gdy powietrze na poziomie lotu posiada dostatecznie niską temperaturę i wilgotność. W chwili tworzenia się mają one wygląd lśniąco białych smug, wkrótce jednak przyjmują wygląd nabrzmiałych wisiorków podobnych do odwróconych grzybów. Często są one krótkotrwałe, ale mogą utrzymywać się kilka godzin, szczególnie wtedy, gdy występują chmury Cirrus lub Cirrostratus. Trwałe smugi stopniowo rozpościerają się, tworząc często duże ławice puszystych lub włóknistych chmuro wyglądzie chmur Cirrus albo ławic chmur Cirrocumulus lub Cirrostratus. Czasami odróżnienie starych smug kondensacyjnych od wymienionych chmur staje się niemożliwe.

Smugi kondensacyjne mogą powodować zjawisko halo o wyjątkowo czystych barwach.

Głównym czynnikiem powodującym tworzenie się smug kondensacyjnych jest ochłodzenie gazów spalinowych, które posiadają dużą zawartość pary wodnej w wyniku spalania się materiałów pędnych. Krótkotrwały typ smug kondensacyjnych powstaje czasami w wyniku rozprężania się powietrza w wirach powstających u końców śmigieł lub skrzydeł.

---

Chmury wywołane pożarami

Przy dużych pożarach (np. pożarach leśnych lub zbiorników benzynowych) produkty spalania przybierają często wygląd gęstej chmury konwekcyjnej, wyróżniającej się od tej ostatniej szybkością swojego rozwoju i ciemną barwą. Produkty spalania, pochodzące od dużych pożarów stepów tropikalnych lub pożarów leśnych, mogą być przenoszone z wiatrem na duże odległości i wtedy mogą przybierać wygląd cienkich warstwowych zasłon, które czasami nadają Słońcu lub Księżycowi niebieskie zabarwienie.

---

Chmury wywołane wybuchami wulkanów

Chmury powstałe przy wybuchach wulkanicznych wyglądają w ogóle jak silnie rozwinięte chmury kłębiaste z gwałtownie wzrastającymi wypukłościami. Mogą one rozpościerać się na dużych wysokościach nad rozległymi obszarami. W takim przypadku niebo przybiera szczególną barwę, która może się utrzymywać w ciągu kilku tygodni. Chmury wywołane wybuchami wulkanów są złożone głównie z cząstek pyłu lub innych stałych cząsteczek o różnych wymiarach. Pewne części mogą się jednak składać prawie całkowicie z kropelek wody i mogą dawać opad.