Definicje poszczególnych gatunków chmur wraz z rodzajami chmur, w przypadku których zazwyczaj występują.

Oddzielne chmury lub cienka zasłona, składająca się z prawie prostoliniowych albo włókien mniej lub bardziej nieregularnie zakrzywionych, które jednak nie są zakończone haczykami lub kłaczkami. Określenie to odnosi się głównie do chmur Cirrus lub Cirrostratus.

Chmury Cirrus, często mają kształt przecinka, zakończonego u wierzchołka haczykiem lub kłaczkiem. Jego górna część nie posiada wypukłości o zaokrąglonych kształtach.

Są to chmury Cirrus na tyle gęste optycznie, że gdy są obserwowane w kierunku Słońca mają wygląd szarawy.

W górnej części przynajmniej miejscami wykazują wypukłości w postaci wieżyczek, nadającym tym chmurom na ogół wygląd ząbkowany. Część wieżyczek ma większą wysokość niż szerokość. Posiadają one wspólną podstawę i wydają się ułożone wzdłuż pewnych linii. Ten wieżyczkowaty charakter chmur castellanus jest szczególnie dobrze widoczny, gdy są one obserwowane z boku. Określenie to odnosi się do chmur Cirrus, Cirrocumulus, Altocumulus i Stratocumulus.

Gatunek, w którym każdy człon chmury jest małym kłębiastym kłaczkiem; dolna część kłaczka mniej lub bardziej postrzępiona i często towarzyszy jej virga. Określenie to odnosi się do chmur Cirrus, Cirrocumulus i Altocumulus.

Chmury rozpostarte w postaci rozległego poziomego płata lub warstwy. Określenie to odnosi się do chmur Altocumulus, Stratocumulus i w pewnych przypadkach Cirrocumulus.

Chmura w postaci mglistej zasłony lub warstwy, nie wykazującej wyraźnych szczegółów. Określenie to odnosi się do chmur Cirrostratus i Stratus.

Chmury o kształcie soczewek lub migdałów, często bardzo wydłużone i zwykle o wyraźnych zarysach; niekiedy iryzujące. Występują najczęściej w układach chmur pochodzenia orograficznego, ale mogą być również obserwowane nad obszarami bez wyraźnej orografii. Określenie to odnosi się głównie do chmur Cirrocumulus, Altocumulus i Stratocumulus.

Chmury o nieregularnych kształtach i wyraźnie postrzępionym wyglądzie. Określenie to odnosi się tylko do chmur Stratus i Cumulus.

Chmury Cumulus o małej rozciągłości pionowej, zwykle jak gdyby spłaszczone.

Chmury Cumulus o umiarkowanej rozciągłości pionowej, których wierzchołki wykazują niewielkie wypukłości.

Chmury Cumulus, wyraźnie rosnące, przeważnie o dużej rozciągłości pionowej; ich górna pączkująca część często posiada wygląd kalafiora.

Chmura Cumulonimbus, której przynajmniej pewne wypukłości w części górnej zaczynają zatracać zarysy chmur kłębiastych, lecz nigdzie nie wykazują jeszcze cech chmur pierzastych. Wypukłości i części pączkujące wykazują tendencję do utworzenia białego masywu o mniej lub bardziej pionowym prążkowaniu.

Chmura Cumulonimbus, ktorej pewne części głównie szczytowe, są wyraźnie pierzaste, o budowie włóknistej lub prążkowanej i często posiadają kształt kowadła, pióropusza albo zwichrzonej czupryny. Chmurze Cumulonimbus capillatus zwykle towarzyszy opad przelotny lub burza, niejednokrotnie z wiatrem szkwałowym, a czasem z gradem. Chmura ta powoduje często występowanie bardzo wyraźnego virga.