|
Chmury Cirrocumulus to chmury piętra średniego. Występują na wysokości 6-10(8) km, rozciągłość pionowa szerokość 0,1-1 km, a rozciągłość pozioma od 10 do 100 km.
Chmury Cirrocumulus (kłębiasto-pierzaste) wyglądają, jak cienka, biała ławica o kształcie soczewek lub migdałów często bardzo wydłużonych i zazwyczaj o wyraźnych zarysach lub płat wykazujący często jeden albo dwa kierunki sfalowania lub warstwa chmur bez cieni, złożona z bardzo małych członów w kształcie ziaren, zmarszczek, płatków, kulek itp. połączonych albo oddzielonych od siebie i ułożonych mniej lub bardziej regularnie w grupy lub szeregi, często przypominające drobne fale lub rybie łuski. Rzadziej człony chmur Cirrocumulus przybierają kształty bardzo małych kłaczków o postrzępionych dolnych częściach lub bardzo małych wypukłości, przypominających wieżyczki, wyrastające ze wspólnej poziomej podstawy. Większość członów ma pozorną szerokość mniejszą od jednego stopnia.. Bardzo rzadko płaty chmur Cirrocumulus mogą posiadać małe, zaokrąglone przerwy rozmieszczone mniej lub bardziej regularnie, tak że chmury mają często wygląd przypominający sieć lub plaster miodu. Brzegi tych przerw są często postrzępione. Zawsze są na tyle przejrzyste, że pozwalają określić położenie Słońca lub Księżyca. Na chmurach tego rodzaju występuje niekiedy zjawisko wieńców lub iryzacji.
Chmury Cirrocumulus składają się prawie wyłącznie z kryształków lodu, ale mogą w nich występować również bardzo malutkie, jednorodne kropelki silnie przechłodzonej wody, które jednak na ogół szybko przekształcają się w kryształki lodu.
Chmury Cirrocumulus mogą powstać w powietrzu wolnym od produktów kondensacji pary wodnej. Mogą również powstawać w wyniku przekształcenia się chmur Cirrus lub Cirrostratus albo wskutek zmniejszania się wymiarów członów ławicy płatu lub warstwy chmur Altocumulus. Chmury Cirrocumulus w kształcie soczewek lub migdałów powstają zazwyczaj w wyniku lokalnego, orograficznego uniesienia warstwy wilgotnego powietrza.
Cirrocumulus stratiformis (Cc str)
Cirrocumulus lenticularis (Cc len)
Cirrocumulus castellanus (Cc cas)
Cirrocumulus floccus (Cc flo)
Cirrocumulus undulatus (Cu un)
Cirrocumulus lacunosus (Cc la)
Mamma (Cc mam)
Virga (Cc vir)
-
Cirrus i Cirrostratus
Chmury Cirrocumulus w kształcie zaokrąglonych kłaczków, małych zaokrąglonych wieżyczek albo małych baszt wyrastających ze wspólnej podstawy, łatwo jest pomylić z chmurami Cirrus, posiadającymi podobny wygląd. Za podstawę do rozróżnienia tych chmur służy fakt, że kłaczki lub małe wieżyczki chmur Cirrocumulus, w przeciwieństwie do chmur Cirrus, posiadają pozorną szerokość mniejszą od jednego stopnia, gdy są wzniesione nad horyzont o kąt większy od 30°.
Płat chmur Cirrocumulus różni się od chmur Cirrus i Cirrostratus tym, że jest jakby zmarszczony lub podzielony na bardzo małe chmurki. Może on zawierać części włókniste, jedwabiste lub gładkie, które jednak w sumie nie stanowią jego większej części.
Altocumulus
Chmury Cirrocumulus odróżniają się od chmur Altocumulus tym, że większość ich członów jest bardzo mała i bez cieni iryzacji.
Opady z nich nie występują nigdy, zapowiadają nadejście frontu chlodnego (ochłodzenie).