|
Występują na wysokości 2-6 km, rozciągłość pionowa 0,1-1 km, a rozciągłość pionowa wynosi najczęściej 100km. Podobnie jak w innych chmurach prędkość prądu pionowego wynosi 10 cm/s.
Chmury Altocumulus, czyli średnie chmury kłębiaste są to białe lub szare bądź częściowo białe, częściowo szare ławice czasami mające kształt soczewki lub migdałów, często bardzo wydłużonych o wyraźnych zarysach lub warstwy chmur. Występują najczęściej w postaci rozległych płatów, złożonych z pojedynczego mniej lub bardziej gładkiego członu i wtedy posiadają wyraźne cienie, albo z kilku małych bardzo zbliżonych do siebie członów, uporządkowanych dość regularnie w grupy, ciągi i zwoje w jednym lub dwu kierunkach, czasami w przyjmując postać fal. To regularne dość uporządkowanie wpływa na obserwowanie odcieni na skutek różnego oświetlenia poszczególnych części chmury. Pozorna szerokość większości regularnie ułożonych małych członów chmury zawiera się zwykle w granicach od jednego do pięciu stopni. Człony, z których składa się chmura Altocumulus przyjmują kształty zaokrąglonych brył, wydłużonych równoległych walców itp. Mogą być połączone ze sobą tworząc jednolitą, bezcieniową zasłonę lub rozdzielone od siebie wyraźnie zaznaczonymi pasmami czystego nieba przez które nieraz widać zarys Słońca. Wówczas mają wygląd częściowo włóknisty lub rozmyty. Bardzo rzadko płat chmur Altocumulus posiada mniej lub bardziej regularnie rozłożone, małe zaokrąglone przerwy, co daje chmurze wygląd podobny do sieci lub plastra miodu; wiele z tych przerw ma brzegi postrzępione. Płaty chmur Altocumulus często są obserwowane równocześnie na dwóch lub więcej poziomach.
Czasami acz rzadziej chmury Altocumulus przybierają kształty małych odosobnionych kłaczków, których dolne części są nieco postrzępione; chmurom tym towarzyszą często włókniste smugi. Inna równie rzadka postać tych chmur posiada wygląd szeregu małych wieżyczek, wyrastających ze wspólnej poziomej podstawy.
Stopień przenikania światła przez chmury Altocumulus zmienia się w szerokich granicach. Niekiedy przez większą część chmury można określić położenie Słońca, w innych przypadkach chmura jest w takim stopniu nieprzeświecająca, że zupełnie zasłania tarczę słoneczną. Nieprzeświecające warstwy chmur Altocumulus mogą posiadać nierówną dolną powierzchnię, której wystające człony tworzą niejako płaskorzeźbę. W przypadku tych chmur obserwuje się często wieńce lub iryzację. Kryształki, które padają z chmur Altocumulus, mogą powodować zjawiska halo w postaci słońc pobocznych (słońca pozorne) lub słupów świetlnych
Chmury Altocumulus przeważnie zbudowane są wyłącznie z kropelek wody, ale przy bardzo niskich temperaturach mogą tworzyć się w nich kryształki lodu.
Chmury Altocumulus powstają często na brzegu rozległej warstwy unoszącego się ku górze powietrza lub wskutek ruchów turbulencyjnych i konwekcyjnych w średnim piętrze. Mogą również tworzyć się wskutek wzrostu rozmiarów lub grubienia przynajmniej kilku członów płata chmur Cirrocumulus lub przez dalszy podział członów chmury Stratocumulus jak również powstawać przez przekształcenie się chmury Altostratus i Nimbostratus. Tworzą się również w wyniku rozpościerania się chmur Cumulus lub Cumulonimbus. Chmury w kształcie soczewek lub migdałów powstają zwykle wskutek lokalnego orograficznego unoszenia się warstwy wilgotnego powietrza.
Altocumulus stratiformis (Ac str)
Altocumulus lenticularis (Ac len)
Altocumulus castellanus (Ac cas)
Altocumulus floccus (Ac flo)
Altocumulus translucidus (Ac tr)
Altocumulus perlucidus (Ac pe)
Altocumulus opacus (Ac op)
Altocumulus duplicatus (Ac du)
Altocumulus undulatus (Ac un)
Altocumulus radiatus (Ac ra)
Altocumulus lacunosus (Ac la)
Mamma (Ac mam)
Virga (Ac vir)
Cumulus - cugen
Cumulonimbus - cbgen
Cirrus
Z chmur Altocumulus opadają niekiedy smugi o wyglądzie włóknistym. W tym przypadku uznaje się te chmury za Altocumulus, a nie za Cirrus tak długo, dopóki posiadają jakąś część bez wyglądu włóknistego lub jedwabistego połysku.
Cirrocumulus
Chmury Altocumulus można niekiedy mylić z chmurami Cirrocumulus. W przypadkach wątpliwych, jeśli chmury mają cienie, to według definicji są chmurami Altocumulus nawet, jeśli ich człony mają pozorną szerokość mniejszą od jednego stopnia. Jeśli nie mają cieni, to według definicji są chmurami Altocumulus, gdy większość uporządkowanych regularnie członów ma pozorną szerokość zawartą między jednym i pięciu stopniami, przy wzniesieniu chmur nad nad horyzontem o kąt większy od 30°. Na cienkich częściach chmur Altocumulus często obserwuje się wieńce lub zjawiska iryzacji, co dość rzadko zdarza się w przypadku chmur Cirrocumulus.
Altostratus
Warstwę chmur Altocumulus można niekiedy mylić z chmurą Altostratus; w przypadkach wątpliwych uważa się je za chmury Altocumulus, jeśli tylko występują jakiekolwiek oznaki istnienia płatów, zaokrąglonych brył, walców itp.
Stratocumulus
Chmury Altocumulus, posiadające ciemne części można niekiedy mylić z chmurami Stratocumulus. Jeśli większa część regularnie ułożonych członów ma pozorną szerokość, zawartą między jednym i pięciu stopniami przy wzniesieniu ich nad horyzontem o kąt większy o 30°, to są one chmurami Altocumulus.
Cumulus
Chmury Altocumulus porozrzucane w postaci kłaczków można mylić z małymi chmurami cumulus, jednakże kłaczki chmur Altocumulus posiadają często smugi włókniste (virga) i ponadto w przeważającej części mają mniejsze wymiary niż chmury Cumulus.
Altocumulusy nigdy nie są zwiastunem jakichkolwiek opadów. Sygnalizują nadejście frontu chłodnego.